اثر پپتیدهای زیست فعال سوپرورم بر عملکرد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده و پاسخ های ایمنی در جوجه های گوشتی

استفاده از آنتی بیوتیک ها در تغذیه طیور علاوه بر اهمیت آن ها در پیشگیری از بیماری ها، باعث افزایش روز افزون ناهنجاری های مادرزادی، بیماری های مزمن، افزایش مقاومت میکروبی و صدها عارضه کوچک و بزرگ دیگر که به عنوان معضلات بهداشت کنونی جامعه بشری مطرح است، می باشد. تمرکز بر رفاه حیوانات، مراقبت از محیط زیست، استفاده محدود از داروها و تولید یک محصول سالم بدون باقی مانده های شیمیایی که سلامت انسان را به خطر نیاندازد همیشه مورد توجه بوده است. یکی از جایگزین های مناسب برای آنتی بیوتیک ها، به پپتیدهای زیست فعال می توان اشاره کرد.

این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه تجاری راس 308، در شش تیمار،  پنج تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه، جیره پایه + 0/1 درصد ویتامین E و 0/05 درصد مادورامایسین، جیره پایه + 0/05 درصد مادورامایسین، جیره پایه + 200 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم، جیره پایه +400 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم  و جیره پایه + 600 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم بودند. اثر تیمارها بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ریخت شناسی روده و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی بررسی شد.

افزودن مادورامایسین (تیمار 3) و  پپتید سوپرورم در سطوح 200، 400 و 600 میلی گرم به جیره در مقایسه با گروه شاهد توانسته است مصرف خوراک را  در دوره پایانی کاهش دهد. از طرفی تیمارهایی که آنتی بیوتیک مصرف کردند، در مقایسه با تیمار 5 که حاوی 400 میلی گرم پپتید سوپرورم بود توانسته است جمعیت باکتری های کل را کاهش دهد. اضافه کردن همه سطوح پپتید زیست فعال سوپرورم به جیره سبب کاهش قطر کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد و همچنین جیره حاوی 400 میلی گرم از پپتید سوپرورم باعث کاهش عمق کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد. نتایج به دست آمده در رابطه با فاکتورهای ایمنی می توان بیان کرد که با افزودن آنتی بیوتیک به جیره، می تواند فاکتور های ایمنی از جمله ایمنوگلوبولین G در سن 35 روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش دهد، همچینین پپتید سوپرورم در غلطت 400 و 600 میلی گرم به جیره توانسته است تیتر کل SRBC در سن 42 روزگی در مقایسه با گروه شاهد بهبود دهد.

نتایج این آزمایش نشان داد که تیمارهای آزمایشی توانست شاخص های عملکردی را در سن 11 تا 42 روزگی و برخی از صفات ریخت شناسی ژژنوم مانند: عمق و قطر کریپت را بهبود دهد. همچنین می توان بیان کرد که اثر تیمارهای آزمایشی بر جمعیت باکتری کل و لاکتوباسیل و سطح ایمونوگلوبولین G (روز 35) و تیتر کل SRBC (روز 42) معنی دار بود.