بررسی ارتباط مشخصات دموگرافیک، استرس شغلی و توانایی کار در پرستاران: یک مطالعه توصیفی- مقطعی

پرستاران نقش مهمی در سلامت جامعه ایفا می کنند. پژوهش های قبلی میزان استرس شغلی بالایی را در جامعه پرستاران گزارش داده اند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط مشخصات دموگرافیک و استرس شغلی بر توانایی کار پرستاران انجام شد.

408 پرستار در این مطالعه توصیفی- مقطعی شرکت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس استرس شغلی پرستاران (NSS) و شاخص توانایی کار (WAI) جمع آوری شدند. جهت تجزیه وتحلیل آماری داده ها از نرم افزار آماری SPSS  نسخه 24 و آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی داری در مطالعه حاضر کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

میانگین و انحراف معیار سن پرستاران 1/5 ± 6/33 سال بود. 2/78 درصد شرکت کنندگان (319 پرستار) زن و مابقی مرد بودند. 7/68 درصد از پرستاران (280 نفر) متاهل بودند. پرستاران دارای استرس شغلی بالا و توانایی کار ضعیف بودند. بین استرس شغلی و توانایی کار پرستاران ارتباط معنی دار منفی مشاهده شد (001/0P<). سن و سابقه کاری با استرس شغلی ارتباط معنی دار منفی و با توانایی کار ارتباط معنی دار مثبت داشتند. همچنین، پرستاران با تحصیلات بالاتر دارای استرس شغلی پایین تر و توانایی کار بالاتری بودند.

با توجه به تاثیر منفی استرس شغلی بر توانایی کار پرستاران، به منظور کاهش میزان استرس شغلی و بهبود توانایی کار پرستاران، پیشنهاد می شود که مدیران ذیربط نسبت به شناسایی و رفع عوامل ایجادکننده استرس جهت حفظ سلامت، بهبود توانایی کار و افزایش بهره وری پرستاران اقدام نمایند.