.تحلیل انتقادی دیدگاه سلفییان در معیارهای بدعت

بدعت درروایات،غالبادرمقابل شریعت و سنت آمده و مقصودازآن،انجام کاری که برخلاف شریعت اسلام و سنت نبوی است.سلفی گری تکفیری جریانی بدعت گرا است که با شعار احیای دین و پیروی از سلف صالح به وسیله ی ابن حنبل بنیان گذاری شده، بعدها توسط ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم رواج و در سده-ی اخیر توسط محمد بن عبدالوهاب به عنوان مذهب و شیوه ای خاص در جامعه تداوم یافت. سلفیان -از ابن تیمیه تا وهابیت، القاعده و داعشیان- با ادعای وجود عبادات شرکیه، ادعیه و محبت شرکیه،شفاعت شرکیه و زیارت شرک یه مسلمین را فرورفتگان در بدعت های شرکیه می دانند و دست آخر غالب بدعت-های مسلمین را بدعت مکفره و مخرج از ملت و موجب کفر فقهی می دانند. عاملان شرا مشرک خوانده وبه تبع آن،خون واموال شان راحلال می‏شمارند. لذا بدعت گذاران در باورهای مردم ایجاد تردید نموده فرقه ها وجریان های باطل ایجاد کرده، سبب ناکارآمدی وگریزاز دین می گردند و چه زیانی بالاتر از تغییر هویت جوامع دینی و از کف رفتن تمام سرمایه هایشان، درحالیکه برای حفاظت و انتقال آن به آیندگان، هزینه های گزافی داده شده است. نوشته حاضر به بررسی تحلیل انتقادی دیدگاه سلفییان در معیارهای بدعت پرداخته و روش تحقیق در این پژوهش کتابخانه ای می باشد.