تاثیر مولفه های روانشناسی مدیریت تعارض بر اثربخشی تیم های بسکتبال بانوان

تعارض یک واقعیت اجتناب ناپذیر از وجود انسان است که می تواند در بین اعضای یک تیم ایجاد شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر تاثیر مولفه های روانشناسی مدیریت تعارض بر اثربخشی تیم های بسکتبال بانوان هست.

روش تحقیق از نوع توصیفی و جامعه آماری شامل کلیه مربیان لیگ های باشگاهی بسکتبال بانوان ایران بود. با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی 41 تیم از لیگ های (دسته دو ، دسته یک و برتر) و 118 مربی (37 مربی لیگ دسته یک، 44 مربی لیگ دسته دو و 37 مربی لیگ برتر) انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های استراتژی های مدیریت تعارض که شامل 30 سوال در سه بعد رقابت همکاری و اجتناب است. پرسشنامه ارتباط مربی- ورزشکار شامل 11 گویه بوده در سه خرده مقیاس تعهد، نزدیکی/ صمیمیت و  متمم / مکمل مورد استفاده قرار گرفت و پرسشنامه صمیمیت و نزدیکی بودند.

با توجه به ضرایب همبستگی پیرسون، می توان مطرح نمود که ارتباط مثبت معنی داری بین مولفه «استراتژی عدم رویارویی» مرتبط با «استراتژی های مدیریت تعارض» و «اثربخشی» مشاهده می شود. بدین ترتیب که با افزایش مولفه «استراتژی عدم رویارویی» در مربیان تیم های بسکتبال بانوان، «اثربخشی» نیز افزایش و با کاهش آن، «اثربخشی» نیز در مربیان تیم های بسکتبال بانوان کاهش می یابد.

نتایج نشان داد که مدل پرداخته شد با تاکید بر این شاخص ها، از برازش برخوردار است و کارایی بالایی را در توصیف روابط بین متغیرها و تبیین متغیر اثربخشی از طریق متغیرهای استراتژی مدیریت تعارض و تعامل مربی- بازیکن را داراست.