میزان عملکرد ایمونولوژیکی گیرنده های شبه تال در سلول های اپیتلیال لوله رحمی رده OE-E6/E7 در مواجهه با لیگاندهای اختصاصی و اسپرم در شرایط برون تنی

گیرنده های شبه تال در سلول های اپیتلیال لوله رحمی در واکنش های ایمنی با اسپرم و پاتوژن ها نقش دارند. این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد و پاسخ گیرنده های شبه تال  TLR3, 4,5در شرایط فیزیولوژیک و پاتولوژیک در حضور اسپرم در شرایط in vitro انجام شد.

در این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی سلول های OE-E6/E7 همراه با نمونه اسپرم تازه به دست آمده از افراد نورموزواسپرمی (N=10) و لیگاندهای اختصاصی گیرنده های شبه تال TLR3, 4,5 در سه گروه اسپرم، لیگاندهای اختصاصی و اسپرم + لیگاندهای اختصاصی کشت داده شدند. رده سلولی بدون افزودن اسپرم و لیگاند به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. غلظت سایتوکاین های IL-6 و IL-8 ترشح شده از سلول های OE-E6/E7 در هر چهار گروه با کمک الایزا تعیین گردید.

مواجهه اسپرم و لیگاندهای اختصاصی با گیرنده های شبه تالTLR3, 4,5 در سلول های اپیتلیال لوله رحمی منجر به افزایش آماری معنی داری در سطح سایتوکاین های IL-6 و IL-8 گردید. بین دو گروه لیگاند و لیگاند+اسپرم تفاوت آماری معنی داری در میزان تولید این سایتوکاین ها از سلول های OE-E6 / E7 مشاهده نشد.

سلول های اپیتلیال لوله رحمی در مواجهه با اسپرم از طریق گیرنده های شبه تال پاسخ می دهند که این پاسخ به صورت افزایش ترشح سایتوکاین ها دیده می شود. از آنجا که مواجهه همزمان آنها با اسپرم و لیگاندهای اختصاصی گیرنده های شبه تال باعث افزایش تجمعی در ترشح سایتوکاین ها نمی شود؛ بنابراین احتمالا مسیر TLRs توسط فاکتورهای دیگری دچار تنظیم منفی می شود. برای روشن شدن این موضوع نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه وجود دارد.