بررسی نقش سبک های دلبستگی، نشخوار فکری و انسجام روانی در پیش بینی نگرش صمیمانه و کیفیت زندگی پرستاران

پرستاران به دلیل ماهیت حرفه خود با مسایل روان شناختی، هیجانی و بین فردی مواجه هستند. بررسی نقش عوامل مختلف در بهبود فضای فعلی مراقبت های بهداشتی موضوعی حیاتی است. این مطالعه به بررسی نقش سبک های دلبستگی، نشخوارفکری و  انسجام روانی در پیش بینی نگرش صمیمانه و کیفیت زندگی پرستاران می پردازد.

روش این مطالعه مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه پرستاران شهر تهران در سال 1401 بودند. به این منظور تعداد 200 نفر از این افراد به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان هازان و شیور (1987)، مقیاس پاسخ نشخوارفکری نولن و هوکسما (1991)، پرسشنامه انسجام روانی فلسنبرگ و همکاران (2006)، مقیاس نگرش صمیمانه امیدن و همکاران (1983) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) پاسخ دادند. پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده‏های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند. 

نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و انسجام روانی با نگرش صمیمانه همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. بین سبک دلبستگی ناایمن و نشخوار فکری با نگرش صمیمانه همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (01/0>P). بین سبک دلبستگی ایمن و انسجام روانی با کیفیت زندگی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. بین سبک دلبستگی ناایمن و نشخوار فکری با کیفیت زندگی همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (01/0>P).  نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 2/42 درصد واریانس نگرش صمیمانه و 8/61 درصد از واریانس کیفیت زندگی به وسیله سبک‏های دلبستگی، نشخوار فکری و انسجام روانی تبیین می‏شود.

این مطالعه نشان داد که سبک‏های دلبستگی، نشخوار فکری و انسجام روانی توان پیش بینی و تبیین نگرش صمیمانه و کیفیت زندگی در پرستاران را دارند. بنابراین آینده پژوهی می تواند با کاوش الگوهای دلبستگی، بهبود انسجام روانی و کاهش نشخوارفکری، به بهبود نگرش صمیمانه و کیفیت زندگی پرستاران کمک کند.