ارزیابی خسارت تجمعی سازه های فولادی تحت زمین لرزه های حوزه دور و نزدیک با استفاده از شاخص های خسارت پارک-آنگ و کرتزیگ

از کارهای تجربی و مطالعات تحلیلی کاملا اثبات شده است که پارامترهای مقاومت و سختی المان ها و سازه در طی بارگذاری چرخه ای ناشی از ماهیت دینامیکی تحریک های لرزه ای، روبه زوال می رود. تاثیر هم زمان بزرگی پاسخ سیستم و تعداد چرخه های بارگذاری با قوانین خسارت تجمعی بیان می شود؛ به عبارت دیگر تغییر شکل های فعلی یک المان یا سازه بستگی به تجمع آسیب در همه نوسانات گذشته دارد که در حافظه سیستم باقی مانده است. تحلیل و طراحی سازه ها بر پایه عملکردی و شاخه پایش سلامت سازه ها به داشتن تصویری روشن از مقدار خسارت های احتمالی در سطوح مختلف خطر منجر شده است و در چند دهه اخیر توجه محققین بسیاری را به این حوزه جلب کرده است تا با توسعه روش های مختلف ارزیابی آسیب پذیری قدمی موثر در جلوگیری از فروپاشی سازه های مهندسی و رخداد فجایع انسانی برداشته شود. در این پژوهش به بررسی ارزیابی خسارت تجمعی سازه های فولادی تحت زمین لرزه های حوزه دور و نزدیک با استفاده از شاخص های خسارت پارک-آنگ و کرتزیگ پرداخته شده است. دو سیستم سازه ای قاب خمشی فولادی ویژه و سیستم دوگانه فولادی (قاب خمشی فولادی ویژه و مهاربند همگرای ویژه) با تعداد طبقات 8، 15 و 23 موردمطالعه و بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که شاخص خسارت کرتزیگ مقادیر آسیب بیشتری را نسبت به شاخص خسارت پارک-آنگ برای سازه مشابه تحت رکورد زلزله یکسان به دست می دهد، همچنین با تغییر سیستم قاب خمشی به قاب دوگانه مقادیر آسیب کاهش می یابد.