بررسی اسلوب داستان پردازی و ساختار روایی مثنوی های خلدبرین، ناظر و منظور و فرهاد و شیرین وحشی بافقی و تطبیق آن با معیارهای داستان پردازی ادب معاصر

در این پژوهش، ضمن تعاریف جامع و روشن از عناصر داستانی، به شیوه ی توصیفی-تحلیلی به «بررسی شیوه داستان پردازی و ساختار روایی مثنوی های خلدبرین، ناظر و منظور و فرهاد و شیرین وحشی بافقی و تطبیق آن با معیارهای داستان پردازی ادب معاصر» پرداخته شده است . یافته های پژوهش نشان می دهد در آثار وحشی، عناصر داستانی در خدمت پیشبرد داستان ها به کار گرفته شده اند و طرحی مبتنی بر روابط علی، آنها را از آغاز تا پایان، استحکام می بخشد. از این رو سلسله منظم حوادث و روابط علی و معلولی بین آنها، خواننده را ترغیب به ادامه داستان می کند؛ وحشی بافقی در سرودن فرهاد و شیرین به کیفیت عناصر و انسجام آن بیشتر از منظومه های دیگر نظر داشته است. در بررسی شیوه داستان پردازی، کیفیت بهره گیری از عناصری چون: طرح، شخصیت پردازی، مناظره و گفتگو، زاویه دید، درون مایه و در ساختار روایی، ابزارهایی چون: توصیف، تغییر در زاویه دید، کشمکش، گره افکنی، تنوع در گفتگو، صحنه پردازی و شیوه هایی از این نوع، از دیدگاه داستان پرداری معاصر مورد بررسی است.