بررسی فراوانی نسبی آلل های مرتبط با اعتیاد به موادمخدر ورفتارخشونت آمیز درژن های مربوط به پیام رسانی عصبی دوپامین، دربین معتادان دارای سابقه ارتکاب جرایم خشونت بار

جرم شناسی بالینی به بسترها و عوامل ارتکاب جرم توجه دارد و در مورد کسی که مرتکب جرم شده است به علت یابی می پردازد. بعضی ازمتخصصان روانپزشکی قانونی معتقدندکه سیستم های عصبی برخی ازافراد،  به علت واکنش پذیری حساسیت و تحریک پذیری با احتمال بیشتری زمینه ارتکاب فعالیت های مجرمانه فراهم میکنند  هدف مطالعه حاضر، تعیین فراوانی نسبی آلل های مرتبط با اعتیاد به موادمخدر ونیز رفتارخشونت آمیز درژن های مربوط به پیام رسانی دوپامین دربین معتادان دارای سابقه ارتکاب جرایم خشونت باراست.

افرادمعتاد مرتکب جرم های خشونت باردراین تحقیق، به روش نمونه گیری دردسترس به تعداد 50 نفر، ازبین معتادان به مواد مخدرتحت درمان  با متادون دارای سابقه سرقت همراه بارفتارهای خشونت آمیز از جمله کیف و موبایل قاپ ها و نیز شرکت کنندگان درنزاع های خیابانی که حداقل یک بار اینگونه جرم هارامرتکب شده بودند، انتخاب شدند.پس ازخونگیری ازخون وریدی، DNA از خون وریدی استخراج شد. با استفاده از پرایمرهای مناسب ، پلی مورفیسم VNTR در   DAT-1 (SLC6A3) و Taq1   درژن DRD2 از طریق تجزیه و تحلیل RFLP مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج پلی مورفیسم ژنDAT-1 40 bp VNTR نشان دهنده بیشترین فراوانی برای آلل 10R (72%)بودند.دررده بعد 9R (30%) قرارداشت و کمترین فراوانی نسبی بااختلاف فاحشی متعلق به R1010R/ (4%) بود.برای ژن  (16.25DRD2 TaqI A (SNP بیشترین فراوانی متعلق به آلل A2 بود(66%).درمقام بعدی، A2/A2 و درآخر A1/A1 باکمترین فراوانی نسبی قرارداشت (6%).

نتیجه گیری کلی:

الگوی فراوانی نسبی آلل های ژن های مسیول ایجادترانسپورتروگیرنده دوپامین درمطالعه حاضر، نشانگر غالبیت آلل های R10 و A2 درافراد دچار اختلالات روانی منجربه اعتیادونیز ارتکاب رفتارهای مجرمانه همراه باخشونت است، این یافته با ویژگی های نژادی، جغرافیایی همخوانی دارد.اما نمی توان رابطه علی بین فراوانی آلل خاصی ازاین ژن و بروز اینگونه رفتارها را نتیجه گرفت.