بررسی کارایی منعقدکننده های شیمیایی متفاوت در کاهش کدورت، سولفات و آمونیاک در پساب شرکت پتروشیمی زاگرس

شرکت پتروشیمی زاگرس که یکی از بزرگترین شرکت های تولید متانول کشور است، در پساب خود با مشکل زیاد بودن مقدار کدورت و آلاینده های سولفات و آمونیاک مواجه بوده، بنابراین برای استفاده مجدد در تولید بخار در واحد متانول و همچنین برای رساندن مقدار آلاینده ها به استانداردهای محیط زیستی لازم، نیازمند تصفیه موثر است. هدف از این پژوهش، بررسی فرایند انعقاد و لخته سازی و مقایسه کارایی شش منعقدکننده ی مختلف شامل سولفات آلومینیم (آلوم)، سولفات آهن (II)، کلروفریک، پلی آلومینیم کلراید و دو نوع پلی الکترولیت کاتیونی و آنیونی در کاهش هم زمان مقدار کدورت، سولفات و آمونیاک موجود در پساب این شرکت بود. طی این آزمایش ها اثر پارامترهای pH پساب و غلظت مواد منعقدکننده بر روی بازدهی کاهش کدورت و آلاینده های مذکور بررسی شد. طبق نتایج و با توجه به زمان لخته سازی طولانی و نیز تشکیل ذرات معلق اندک، بسیار ریز و غیرقابل ته نشینی سریع، منعقدکننده های آلوم، کلروفریک و سولفات آهن (II) تاثیر چندان به سزایی بر روی حذف کدورت از نمونه پساب مورد آزمایش ندارند. این در حالی است که منعقدکننده های پلی آلومینیم کلراید و پلی الکترولیت های کاتیونی و آنیونی با غلظت های کم به خوبی موثر بوده و در ترکیب با آهک می توانند قسمت قابل توجهی از کدورت (حدود 99 درصد) و آمونیاک (حدود 60 درصد) را از پساب مورد بررسی حذف کنند. همچنین بیشترین میزان کاهش سولفات (حدود 45 درصد) مربوط به منعقدکننده ی آلوم است. در نهایت با در نظرگرفتن هزینه ها و قابلیت دسترسی و سازگاری با پکیج تصفیه پساب، منعقدکننده پلی آلومینیم کلراید در غلظت 5 میلی گرم در لیتر در ترکیب با آهک و در pH برابر 12 برای تصفیه پساب صنعتی شرکت پتروشیمی زاگرس پیشنهاد و مشکلات بیان شده کاملا مرتفع شدند.