تاثیر آموزش مجازی بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران دارای استومی

زندگی با استومی موقت یا دایمی کیفیت زندگی افراد دارای استومی را تحت تاثیر قرار داده و مستلزم آموزش بیماران جهت مراقبت از خودشان می باشد. آموزش یکی از راه های افزایش کیفیت زندگی افراد می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مجازی بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی بیماران دارای استومی روده ای در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های استان کرمانشاه در سال 1400-1399 انجام گردید.

این مطالعه نیمه تجربی با روش قبل و بعد، بر روی 61 بیمار دارای استومی روده ای انجام شد که به روش نمونه گیری آسان از اردیبهشت تا تیرماه سال 1400 انتخاب شدند. مشارکت کنندگان ابتدا به کیفیت زندگی ویر و شربورن پاسخ دادند، سپس برنامه خود مراقبتی تدوین شده آموزش داده شد تا بر اساس آن خودمراقبتی را در منزل به کار گیرند. دو ماه بعد از اتمام مداخله، مجددا پرسشنامه بین بیماران توزیع و تکمیل شدند. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی زوجی، ویلکاکسون و نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 استفاده شد.

میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران قبل از مداخله 53/16 ± 05/34 بود که بعد از مداخله به 59/21 ± 63/49 رسید. بر اساس آزمون آماری تی زوجی این تفاوت معنی دار بود (001/0>P). بین میانگین تمام ابعاد کیفیت زندگی بیماران به جز سلامت عمومی قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (050/0>P).

آموزش و مشاوره از راه دور می تواند موجب ارتقاء کیفیت زندگی در بیماران استومی گردد. بنابراین با توجه به شیوع بالای سرطان کولورکتال و پیامدهای ناگوار ناشی از عدم کنترل آن نظیر: عوارض جسمی و روحی- روانی، افت کیفیت زندگی، افزایش تعداد دفعات بستری شدن در بیمارستان و تحمیل هزینه های سنگین به بیمار، خانواده و جامعه و با توجه به شیوع بیماری های عفونی نظیر کووید 19 در جامعه، می توان از طریق آموزش مجازی خودمراقبتی از طریق تلفن همراه جهت رفع این معضل به نحو احسن بهره برداری نمود..