بررسی اثر تنش شوری بر شاخص های بیوشیمیایی ژنوتیپ های نخود کابلی (Cicer arietinum L.)

شوری، از مهم ترین تنش های غیر زیستی است که تاثیر نامطلوبی بر رشد و تولید گیاهان زراعی دارد. نخود مانند بیشتر حبوبات به تنش شوری حساس است. این مطالعه، به منظور به گزینی ژنوتیپ های متحمل به شوری نخود کابلی صورت گرفت. برای این منظور، 72 ژنوتیپ نخود از نظر میزان تحمل به شوری dS m-112 غربالگری شدند. این مطالعه در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به صورت آبکشت (هیدروپونیک) انجام شد. از میان ژنوتیپ های مورد بررسی، 53 ژنوتیپ دارای بقا بیش از 75 درصد بودند، و هیچ ژنوتیپی بقای کمتر از 25 درصد نداشت. بیشترین میانگین محتوای کربوهیدرات های محلول، فنل کل، پرولین، پتانسیل اسمزی، مهار فعالیت رادیکال آزاد DPPH و محتوای نسبی آب برگ در ژنوتیپ های دارای دامنه بقا 76-100 درصد مشاهده شد. میانگین محتوای مالون دی آلدیید در ژنوتیپ های دارای دامنه بقا 26-50 درصد بیشترین مقدار خود را داشت. نتایج تجزیه خوشه ای نشان دهنده برتری نسبی ژنوتیپ های گروه دوم شامل MCC1037، MCC1212، MCC1286، MCC1138، MCC1278، MCC1129، MCC1140، MCC1234، MCC1299، MCC1289، MCC1041، MCC1132، MCC1276، MCC1211، MCC1043، MCC1147 و MCC1148 در بیشتر صفات مورد مطالعه بود. به نظر می رسد که ژنوتیپ های نخود برای تحمل نسبت به شوری از مکانیسم های متعددی استفاده می کنند، که این امر در به گزینی ژنوتیپ های بیشتر متحمل به شوری در نخود کابلی کمک می کند.