ساخت کامپوزیت هیدروژل بر پایه کربوکسی متیل سلولز اصلاح شده حرارتی و نانوزئولیت

این تحقیق با هدف تولید ابرجاذب بر پایه منابع زیست پایه و با حداقل استفاده از مواد پلیمری و اتصال دهنده های عرضی انجام شد. بدین منظور، از نانوزیولیت بعنوان یک ماده معدنی با پتانسیل بالا در ساخت کامپوزیت نانوهیبریدی آلی- معدنی سازگار با محیط زیست، مقاوم، قابل دسترس، جاذب و مقرون به صرفه در مقادیر کم اتصال دهنده و مواد پلیمری استفاده شد تا بعنوان جایگزین مناسبی برای هیدروژل سنتری در نظرگرفته شود. در مراحل آزمایشی این تحقیق پودر اصلاح شده کربوکسی متیل سلولز به روش تیمار حرارتی در فاز اول این پژوهش و همچنین پودر اصلاح نشده (نمونه شاهد) به طور مجزا بصورت ترکیب شده و سپس محلول نانوزیولیت و هیدروکسی اتیل سلولز با نسبت 3:1 و اتصال دهنده عرضی سیتریک اسید اضافه شد. پس از آن، نمونه ها بصورت فیلم های نازک بر روی پتری دیش تهیه گردید. نمونه های تولید شده تحت آزمون های سانتریفیوژ، جذب تحت بار، تغییر شکل و اندازه گیری زمان تورم قرار گرفته و ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که به طور کلی ترکیب نانوزیولیت با کربوکسی متیل سلولز اصلاح شده به روش حرارتی باعث افزایش میزان ظرفیت جذب آزاد و تحت فشار، حساسیت یونی و افزایش سرعت جذب هیدروژل تولیدی شد. همچنین، انجام اصلاح حرارتی با موفقیت توانست نیاز به مصرف اتصال دهنده عرضی را کاهش داده بطوریکه این ترکیب از هیدروژل در آزمون های سانتریفیوژ ،حساسیت یونی و AUL، دارای بیشترین میزان جذب و در آزمون زمان تورم دارای بهترین مقدار بود. از سوی دیگر، افزودن نانو زیولیت باعث افزایش میزان جذب محلول در نمونه های در غیاب هیدروکسی اتیل سلولز شد در حالیکه در حضور هیدروکسی اتیل سلولز، سرعت جذب و استحکام بالاتر بود.