مدل یابی روابط ساختاری بین برنامه درسی پنهان، هوش هیجانی و اضطراب تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم

هوش هیجانی و اضطراب از شاخصه های مهم تر در اختلال یادگیری دانش آموزان محسوب می شود. این پژوهش با هدف مدل یابی روابط ساختاری بین برنامه درسی پنهان، هوش هیجانی و اضطراب تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم در شهرستان بابل صورت گرفت.

روش انجام پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود که با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان متوسطه دوم در شهرستان بابل به تعداد 15300 دانش آموز تشکیل دادند و نمونه آماری براساس پارامترهای مدل، سیصد نفر در نظر گرفته شد. نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انجام گرفت. برای ارزیابی متغیرهای برنامه درسی پنهان، هوش هیجانی و اضطراب تحصیلی به ترتیب از پرسش نامه برنامه درسی پنهان (گافبرگ و همکاران، 2010)، پرسش نامه هوش هیجانی (برادبری و گریوز، 2004) و پرسش نامه اضطراب تحصیلی (فیلیپس، 1978) استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای آماری SPSS نسخه 22 و و لیزرل نسخه 8٫80 در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت. 

نتایج نشان داد، ضریب مسیر بین روش تدریس با هوش هیجانی (0٫001>p، 0٫90=β)، ضریب مسیر بین تعامل میان معلمان و دانش آموزان با هوش هیجانی (0٫001>p، 0٫67=β)، ضریب مسیر بین شیوه های ارزشیابی معلمان با هوش هیجانی (0٫001>p، 0٫73=β) و ضریب مسیر بین قوانین و مقررات مدارس با هوش هیجانی (0٫001>p، 0٫51=β)، مثبت و معنا دار بود. همچنین ضریب مسیر بین هوش هیجانی با اضطراب تحصیلی دانش آموزان (0٫001>p، 1٫15-=β) منفی و معنا دار بود. شاخص های برازش تحلیل مسیر، حاکی از برازش کلی مدل پژوهش بود (1٫97=/dfX2</sup>  و 0٫94=AGFI، 0٫96=GFI، 0٫98=CFI، 0٫005=RMSEA).

براساس یافته های این پژوهش، برنامه درسی پنهان بر هوش هیجانی و هوش هیجانی بر کاهش اضطراب تحصیلی دانش آموزان اثر معنادار دارد.