اثرات توام رژیم آبیاری و سطوح نیتروژن بر عملکرد و کارایی استفاده از نور و نیتروژن در گیاه ذرت

این مطالعه به منظور بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری و میزان مصرف نیتروژن بر کارایی مصرف نور و نیتروژن و رابطه آن ها در شرایط آب و هوایی ایلام انجام شد.

آزمایش به صورت کرت های خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ایلام اجرا شد. آبیاری بعنوان عامل اصلی در سه سطح (100I100=، 80I80= و 60I60= درصد نیاز آبی گیاه)، و عامل فرعی کود نیتروژن در سه سطح (0N0=، 100N100= و 150N150= کیلوگرم در هکتار) بود.

بالاترین میزان عملکرد دانه و زیستی به ترتیب با 5275 و 17209 کیلوگرم در هکتار در تیمار I100 N150 بدست آمد. پایین ترین میزان عملکرد دانه (1883 کیلوگرم در هکتار) و زیستی (7948 کیلوگرم در هکتار) در تیمار I60N0 مشاهده شد. کارایی مصرف نور گیاه ذرت، تحت تاثیر تیمارهای مختلف آبیاری و نیتروژن قرار گرفت و بین 97/1 (تیمار I60N0) تا 66/2 گرم بر مگاژول (تیمار I100 N150) متغییر بود. بالاترین میزان جذب تشعشع (1261 مگاژول بر متر مربع) در تیمار I100 N150 بدست آمد و کمترین میزان جذب تشعشع (740 مگاژول بر متر مربع) در تیمار I60N0 مشاهده شد. بیشترین کارایی زراعی(5/47) و جذب (6/1) نیتروژن در تیمار I100N0 بدست آمد و بالاترین کارایی مصرف نیتروژن (84/30) در تیمار I80N0 حاصل شد.

در رژیم های مختلف آبیاری، رابطه بین کارایی مصرف نور و کارایی زراعی نیتروژن، یک رابطه معکوس بود. همچنین نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از نیتروژن بیشتر، راهکار مناسبی برای بهبود عملکرد دانه در شرایط کم آبیاری نیست