اثربخشی تمرینات چشم ساکن بر مولفه های حرکتی تکلیف دریافت کردن کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرینات چشم ساکن بر مولفه های حرکتی تکلیف دریافت کردنکودکانبااختلالهماهنگیرشدی بود.مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و دوره پیگیریبا گروه کنترل بود. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر، 60 دختر با اختلال هماهنگی رشدی با میانگین سنی 15/1±6سال بودند که به صورت تصادفی در سه گروه تمرین چشم آرام،کوتاه مدت، بلندمدت و گروه کنترل تقسیم شدند. مداخلات تمرینی به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی به مدت 45 دقیقه اجرا شد.شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون، اکتساب در هر جلسه، پس آزمون و یادداری10 تلاش دریافت کردن را انجام دادند. از آزمون MABC-2  دستگاه ردیابی چشم و دوربین با سرعت و دقت بالا، برای ارزیابی حرکتی و ثبت اطلاعات مربوط به بینایی و داده های کینماتیکی تکلیفدریافت کردناستفادهشد.همچنین از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره برای تحلیل داده هااستفاده شد.یافته ها نشان داد، تمرین چشم ساکن پایه، کوتاه مدت و بلند مدت برکاهش زاویه مفصل آرنج تکلیف دریافت کردن این کودکان تاثیر معنا داری داشت (05/0≤p). همچنین تمرین چشم ساکن بلند مدت باعث کاهش معنا دار در زاویه مفصل آرنج تکلیف دریافت کردن در مقایسه با تمرینات چشم ساکن پایه و کوتاه مدت شد (05/0≤p).به نظر می رسد، تمرینات چشم ساکن بهینه باعث کاهش زوایه مفصل آرنج کودکان با اختلال هماهنگی رشدی در تکلیف دریافت کردن می شود.