اثربخشی زوج درمانی شناختی- سیستمی گاتمن در تعارض های زناشویی متقاضیان طلاق

با توجه به افزایش تعارضات زناشویی و آمار طلاق و پیامدهای منفی آن، مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی زوج درمانی شناختی- سیستمی گاتمن در تعارض های زناشویی متقاضیان طلاق انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری دو ماه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی زوجین متقاضی طلاق شهر مشهد بودند که به دلیل اختلافات زناشویی در پاییز 1400 توسط دادگاه خانواده به مرکز مشاوره روان پویش ارجاع داده شده بودند. از جامعه هدف 30 نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی ساده با استفاده از پرتاب سکه به دو گروه آزمون (15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی بود. گروه مداخله در هشت جلسه زوج درمانی شناختی- سیستمی گاتمن شرکت کردند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار درمان قرار گرفتند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS-16 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که گروه های مداخله و کنترل در مولفه های تعارض های زناشویی تفاوت معنی داری داشتند؛ به عبارت دیگر زوج درمانی شناختی- سیستمی گاتمن در کاهش مولفه های تعارض های زناشویی موثر بود (0/001>p)؛ و این نتایج در دوره پیگیری نیز تداوم داشت.

بر اساس نتایج از زوج درمانی شناختی- سیستمی گاتمن در جهت کاهش تعارض های زناشویی و بهبود روابط زوجین متقاضیان طلاق استفاده نمود.