مقایسه کنترل پاسچر بین زنان ورزشکار با و بدون بازسازی لیگامان صلیبی قدامی حین فرود تک پا

پس از بازسازی لیگامان، نقص در کنترل پاسچر حین تکالیف عملکردی، ممکن است آسیب ثانویه لیگامان را پیش بینی نماید. لذا، این مطالعه با هدف مقایسه کنترل پاسچر بین ورزشکاران زن با و بدون بازسازی لیگامان صلیبی قدامی حین مانور فرود تک پا صورت گرفت.
در این مطالعه ی مقطعی، 20 ورزشکار زن (10 ورزشکار گروه کنترل (بدون سابقه آسیب و جراحی زانو) با میانگین سنی 21/0±89/20 سال، قد 69/0±81/164 سانتی متر و جرم 92/0±8/62 کیلوگرم و همچنین 10 ورزشکار با ACLR با میانگین سنی 41/0±57/21 سال، قد 37/0±48/165 سانتی متر و جرم 76/0±56/61 کیلوگرم)، تکلیف فرود تک پا را از یک سکوی 30 سانتی متری بر روی مرکز فورس پلیت (40×60 برتک) سه مرتبه انجام دادند و تعادل خود را به مدت 20 ثانیه حفظ نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط SPSS نسخه 25 و آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 95 درصد انجام شد (05/0≥P).
نتایج مطالعه نشان داد که میانگین شاخص کنترل پاسچر (سطح نوسان بیضی شکل) در گروه کنترل بیشتر از گروه ACLR بود. به عبارت دیگر، میانگین شاخص کنترل پاسچر در گروه کنترل 47/68 سانتی متر مربع و در گروه ACLR 08/60 سانتی متر مربع بود.
اگر چه بازسازی لیگامان صلیبی قدامی نقش مکانیکی آن را ترمیم می کند، اما در بازیابی عملکرد حسی چندان موفقیت آمیز نیست؛ و این عامل ممکن است منجر به کنترل پاسچر ضعیف، عدم حس موقعیت مفصل و نهایتا آسیب ثانویه لیگامان صلیبی قدامی شود.