شخصیت پردازیهای روانشناسانه فریبا وفی در داستان «بعد از پایان» طبق نظریه شخصیت یونگ (ثبات یا عدم ثبات)

هر نویسنده موظف است در پرداخت شخصیتهای داستانی به ثبات روانشناسانه آنها نیز توجه داشته باشد. شخصیتی که در ابتدای داستان مجموعه ای از حالات و افکار ویژه ایست باید تا انتها از این ویژگیها برخوردار باشد مگر اینکه بنا به دلایلی منطقی -که شامل حوادث و اتفاقات تاثیرگذار باشد- دستخوش تحولات روانشناسانه شود. «نظریه های شخصیت» از مباحثی است که نظریه پردازان بسیاری به آن پرداخته اند. داستان «بعد از پایان» از فریبا وفی یکی از داستانهایی است که همسانی و هماهنگی زیادی با نظریه شخصیت از دیدگاه یونگ دارد. سوال این پژوهش این است که آیا شخصیتهای داستان «بعد از پایان» از ثبات روانشناسانه طبق نظریه یونگ برخوردارند؟ اگر پاسخ منفی است، کدام دلیل منطقی باعث این بیثباتی شده است؟

این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی، با استفاده از منابع کتابخانه ای و با تاکید بر نظریه شخصیت یونگ انجام شده است.

وفی در انتخاب شخصیتهای رمانش، طیف متنوعی از تیپها را انتخاب میکند تا همذات پنداری خواننده در ضمن خوانش محقق شود. از طرفی استفاده از چهار تیپ شخصیتی به همراه چهار نمونه از رویکردهای روانشناسی، تسلط او بر شخصیت پردازی و انتخاب مناسب و هماهنگ دیالوگها با تیپهای مورد نظر را نشان میدهد.

این پژوهش با ارایه شواهدی بر ثبات روانشناسی شخصیتها صحه میگذارد و دگرگونی مقطعی برخی از آنها را با دلایل منطقی توجیه میکند. هماهنگی بین رویکرد انتخابی وفی با عملکرد شخصیتهای رمانش غیرقابل انکار است.