آسیب شناسی فعالیت های پژوهشی اعضای هیئت علمی رشته علوم سیاسی دانشگاه های دولتی ‏تهران در چارچوب نظام آموزش عالی

‏ این مقاله با هدف «آسیبشناسی فعالیتهای پژوهشی اعضاء هیات‏ علمی رشته علوم سیاسی دانشگاه های دولتی تهران در چارچوب نظام ‏آموزش عالی» انجام شده است، از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش تحقیق آمیخته است. جمع آوری داده ها طریق مرور مبانی نظری ‏و مقررات مربوط به آیین نامه ارتقاء سپس با مصاحبه های نیمه ساختاریافته و پرسشنامه صورت گرفت.داده های میدانی پژوهش پس از ‏مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 43 اعضاء هیات‏ علمی رشته علوم سیاسی در بخش کیفی با روش کدگذاری باز واستفاده از تحلیل مضمون ‏و نرم افزار ‏Maxquda‏ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از بررسی داده های کیفی، کدهای اولیه استخراج، در چند مرحله بازبینی، ‏بررسی و طبقه بندی آنها در نهایت چهار مقوله اصلی و نه مقوله فرعی به دست آمد. بعد از تجزیه و تحلیل و تقلیل دادن واحدهای معنادار ‏‏64 کد اولیه به 363 فراوانی مضمون در بخش آسیب شناسی فعالیت های پژوهشی اعضاء هیات علمی رشته علوم سیاسی احصاء و در نهایت ‏الگوی آسیب شناسی استخراج شد. یافته های تحقیق در بخش کیفی در مورد آسیبشناسی حاکی از نقش موثر عامل فردی «توانمندی ‏علمی»، عوامل پژوهشی «‏هدفمند و مساله محوری‏‏=‏‏‏‏کاربردی بودن»، «‏تخصصگرایی و خلاقیت ذهنی» و‏«کیفیت و اعتبار مجلات» و ‏همچنین آسیبهای مربوط به ‏ارتباطات علمی است. همچنین چالشها و موانع پژوهشی به مواردی همچون «فردی، سازمانی، اقتصادی و ‏سیاسی» احصاء شد. در بخش کمی با استفاه از پرسشنامه محقق ساخته منتج از مصاحبه های نیمه ساختاریافته که روایی محتوایی آن توسط 8 ‏تن استادان رشته علوم سیاسی مورد تایید قرار و جمع آوری گردید.