بررسی تناسب آنتروپومتریکی کارشناسان آزمایشگاه های علمی- تحقیقاتی با ایستگاه های کاریشان: مطالعه ی موردی در دانشگاه علوم پزشکی همدان

 اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از شغل، در بین مشاغل آزمایشگاهی بسیار شایع می باشد. یکی از مهم ترین علل اختلالات، عدم تناسب فرد با ایستگاه کاری می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تناسب آنتروپومتریک کارشناسان آزمایشگاه های علمی-تحقیقاتی با ایستگاه های کاریشان در پردیس دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1401 می باشد.

 جهت بررسی شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار، از پرسش نامه ی Nordic و برای ارزیابی پوسچر روش نرپا (Novel Ergonomic Postural Assessment) NERPA استفاده شد. ابعاد آنترپومتری کاربردی و مشخصات ایستگاه کار ثبت گردید. سپس به بررسی تطابق افراد با ایستگاه کاری پرداخته و مداخلاتی جهت بهبود ایستگاه کاریشان پیشنهاد شد.

 طبق یافته ها، بیشترین میزان شیوع درد در یک سال گذشته به ترتیب در نواحی گردن (68/7 درصد) و کمر (59/37 درصد) بود. ارزیابی پوسچر بدنی با استفاده از روش NERPA سطح اقدامات اصلاحی در سطح متوسط و با نیاز به مطالعات بیشتر ارزیابی شد. همچنین نمره ی گردن با 40/62 درصد، بالاترین امتیاز ریسک را به خود اختصاص داد. در اکثر فعالیت ها بین ابعاد بدنی افراد و ایستگاه کاریشان تطابق وجود نداشت.

 نتایج نشان داد که شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی در کارشناسان آزمایشگاه های تحقیقاتی بالاست و سطوح ریسک ارزیابی ارگونومیکی در سطح ریسک متوسط قرار دارند. به نظر می رسد عدم تناسب آنتروپومتریک با ایستگاه کاری از علل ایجاد پوسچر کاری نامطلوب و در نتیجه شیوع بالای اختلالات اسکلتی-عضلانی باشد. لذا تامین تناسب آنتروپومتریک بین کارکنان آزمایشگاه های تحقیقاتی و ایستگاه های کاریشان با هدف کاهش این اختلالات ضروری می باشد.