اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری بر اختلال خواب و اضطراب مرگ سالمندان

اضطراب مرگ و اختلال خواب از اختلالات شایع در افراد سالمند به شمار می‌رود. از بین روش‌های مختلف درمانی، درمان شناختی-رفتاری بعنوان یک راهکار بالقوه در رابطه با کاهش اضطراب مرگ به شمار می‌رود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری بر اختلال خواب و اضطراب مرگ سالمندان انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت پژوهش، جزء پژوهش‌های نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل کلیه سالمندان مقیم سراهای شهرستان ساری بود که از میان آنها یک سرا به طور تصادفی انتخاب شد بود که که نمونه 32 نفری از بین آنها به روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. ابزار گرداوری داده‌ها دو پرسشنامه خواب پترزبورگ توسعه یافته توسط بایسی و همکاران و مقیاس اضطراب مرگ تمپلر و همچنین پروتکل آموزشی درمان شناختی-رفتاری (CBT) آرون بک و همکاران که در قالب هشت جلسه 90 دقیقه‌ای استفاده شد. داده‌های پژوهش از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که درمان شناختی-رفتاری باعث کاهش معنادار اختلال خواب و اضطراب مرگ سالمندان شد. یافته‌های این تحقیق در مجموع حاکی از آن بود که استفاده از یک روش درمانی مناسب می‌تواند کیفیت خواب در سالمندان را بهبود بخشد و میزان اضطراب مرگ در آنها را کاهش دهد.