تاثیر تمرین تداومی و تناوبی با مصرف مکمل اترواستاتین بر بیان p62 mRNA در رت های سالمند دیابتی نوع 2

اتوفاژی مسیر اصلی گردش پروتیین است که توسط آن اجزای سلولی برای تخریب و بازیافت به لیزوزوم ها منتقل می شوند. هدف پژوهش حاضر تاثیر هشت هفته تمرین تداومی و تناوبی همراه با مصرف مکمل آترواستاتین روی بیان p62 mRNA در رت های سالمند دیابتی نوع 2 بود.

تعداد 63 سر رت صحرایی نر نژاد ویستار مسن (میانگین وزنی بین 300 تا 350 گرم) در هشت گروه 1) گروه کنترل سالم، 2) گروه کنترل دیابتی، 3) گروه دیابتی+تمرین تداومی، 4) گروه  دیابتی+تمرین تناوبی، 5) گروه دیابتی+مکمل، 6) گروه دیابتی+تمرین تداومی+مکمل، 7) گروه دیابتی+ تمرین تناوبی+مکمل و 8) گروه سالین قرار گرفتند. القای دیابت با تزریق 50 میلی گرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین صورت گرفت. برنامه تمرین تداومی و تناوبی شامل دویدن با سرعت 15 تا 29 متر بر دقیقه برای مدت زمان 5 تا 22 دقیقه برای تمرین تداومی شش ست 5/2 دقیقه ای با چهار دقیقه استراحت بین هر ست برای گروه تمرین تناوبی انجام شد. روزانه مکمل آترواستاتین با دوز 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی تزریق شد. از آزمون آماری آنوای یک طرفه برای مقایسه بین گروه ها در سطح معنی داری 05/0 ≥ استفاده شد.

نتایج نشان داد که بیان mRNA P62 در تمام گروه ها در مقایسه با گروه کنترل سالم و بیمار بطور معنی داری کاهش یافته است (001/0>p)، اما بین گروه های دیگر اختلاف معنی دار نبود (05/0<p).

به نظر می رسد تمرین  تداومی و تناوبی با مصرف مکمل آترواستاتین می تواند منجر به کاهش mRNA P62 در رتهای سالمند دیابتی نوع 2 گردد.