بررسی قابلیت ضدمیکروبی پروبیوتیک ها علیه عوامل عفونت های بیمارستانی از طریق مهار بیان ژن ompA دراسینتوباکتربومانی

اسینتوباکتربومانی عامل ایجاد انواع عفونت های بیمارستانی و دارای مقاومت آنتی بیوتیکی بالایی است. پروبیوتیک ها دارای توانایی تولید متابولیت ها با خاصیت ضدمیکروبی هستند. این پژوهش با هدف بررسی قابلیت ضدمیکروبی پروبیوتیک ها علیه عوامل بیماری زای بیمارستانی و توان آن ها در مهار بیان ژن پروتیین غشای خارجی A موثر در تشکیل بیوفیلم در اسینتوباکتر بومانی انجام شد.

 خاصیت ضدمیکروبی پروبیوتیک ها علیه عوامل بیماری زای بیمارستانی از نظر فنوتیپی ارزیابی شد. با تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز ژن پروتیین غشای خارجی A موثر در تشکیل بیوفیلم در اسینتوباکتربومانی شناسایی شد. پس از تیمار با سوپرناتانت باسیلوس لیکنی فورمیس با بیشترین خواص ضدمیکروبی در بین پروبیوتیک های بررسی شده، بیان ژن پروتیین غشای خارجی A قبل و بعد از تیمار با تکنیک Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت.

این پژوهش با کد اخلاق IR.IAU.QOM.REC.1398.004 به تصویب کمیته اخلاق دانشکده علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم رسید.

نتایج این پژوهش نشان داد در بین پروبیوتیک های مورد بررسی، سوپرناتانت باسیلوس لیکنی فورمیس خاصیت ضدمیکروبی بر علیه جدایه بیمارستانی اسینتوباکتربومانی 52 A، اسینتوباکتربومانی 19606ATCC، کلبسیلا پنومونیه 70063 ATCC و سودوموناس آیروژینوزا PAO1 داشت. سوپرناتانت باسیلوس لیکنی فورمیس باعث مهار قابل توجه بیوفیلم و کاهش بیان ژن پروتیین غشای خارجی A موثر در تشکیل بیوفیلم در اسینتوباکتربومانی گردید.

نتایج این تحقیق نشان داد باسیلوس لیکنی فورمیس توانایی تولید مواد با خاصیت ضدمیکروبی و ضد بیوفیلمی را داراست و در آینده می تواند یک گزینه مناسب در کنترل عوامل ایجادکننده عفونت های بیمارستانی در نظر گرفته شود.