مقایسه تاثیر استامینوفن خوراکی و ایبوپروفن خوراکی در درمان نوزادان نارس مبتلا به PDA: (کارآزمایی بالینی)

مجرای شریانی باز (PDA) یکی از شایع ترین نقص های مادرزادی قلب در نوزادان نارس است. یکی از راه های درمانی برای بسته شدن PDA استفاده از داروهایی همچون ایبوپروفن و استامینوفن است. این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی و عوارض استامینوفن و ایبوپروفن به صورت مصرف خوراکی در درمان PDA در نوزادان نارس طراحی شده است.

مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی یک سو کور بر روی 60 نوزاد نارس که با تشخیص PDA در سال 1400 در بخش NICU بیمارستان اکبرآبادی بستری شدند، انجام گردید. نوزادان از لحاظ سن حاملگی، سن تقویمی و وزن تولد مشابه سازی شدند و به صورت راندوم و ساده در 2 گروه دریافت کننده ایبوپروفن خوراکی (30=N) و استامینوفن (30=N) تقسیم شدند و در نهایت میزان و مدت زمان بسته شدن PDA، و یافته های اکوکاردیوگرافی قبل و بعد از مداخله و عوارض جانبی احتمالی در نوزادان هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها در SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

میزان بسته شدن PDA در گروه دریافت کننده ایبوپروفن و استامینوفن به ترتیب برابر با 66/76% و 33/73% بود. (05/0 >p) در بیمارانی که ایبوپروفن و استامینوفن دریافت کرده بودند، به ترتیب علایم مبنی بر NEC (10% ،0 %) (01/0 p=)، هایپربیلیروبینمی (33/43 % ،66/26 %) (03/0= p) و خونریزی گوارش (66/6% ، 0%) (04/0= p) به طور معناداری شایع تر بود. همچنین به ترتیب 1 و 3 نفر از بیمارانی که تحت درمان با استامینوفن و ایبوپروفن قرار گرفته بودند، فوت شدند که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود (24/0= p).

با وجود آن که میزان بسته شدن PDA با تجویز استامینوفن با ایبوپروفن خوراکی تفاوت معنی داری نداشت، بروز عوارض در استامینوفن کمتر از ایبوپروفن بود و این دارو می تواند جایگزین مناسبی برای استفاده در درمان نوزادان نارس دارای PDA باشد.