بررسی جامعه شناختی رابطه سرمایه اجتماعی با تابآوری پزشکان، پرستاران و مددکاران اجتماعی در زمان بحران (مورد مطالعه استانهای کرمانشاه، تبریز، کرمان، لرستان، اهواز، مازندران و تهران)

هدف اصلی تحقیق حاضر شناخت، «رابطه سرمایه اجتماعی با تابآوری در بین کادر پزشکی (پزشکان، پرستاران و مددکاران اجتماعی) » بود.

روش پژوهش پیمایش به صورت توصیفی و تبیینی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه پزشکان و پرستاران و مددکاران اجتماعی بیمارستانهای شهر اهواز، مازندران، کرمانشاه، لرستان، تهران، کرمان و تبریز بود. روش نمونه گیری از نوع طبقهای و تصادفی ساده است. در مجموع 413 بیمارستان دولتی و خصوصی در شهرهای اهواز، مازندران، کرمانشاه، لرستان، تهران، کرمان و تبریز دو (2) بیمارستان در هر شهر انتخاب شد و بر روی آن بیمارستانهای منتخب در این شهرها پژوهش صورت گرفت. در 14 بیمارستان منتخب شهرهای مذکور 384 نفر از پزشکان و پرستاران و مددکاران اجتماعی به صورت تصادفی ساده مورد پژوهش قرار گرفتند.

یافته های پژوهش نشان داد که مقدار ضریب همبستگی حمایت اجتماعی برابر 367/0 و سطح معنیداری 000/0 ، مقدار ضریب همبستگی اعتماد اجتماعی برابر 306/0 و سطح معنیداری 000/0 ، مقدار ضریب همبستگی مشارکت اجتماعی و سطح معنی داری آزمون در کل نمونه برابر 401/0 و 000/0 ، مقدار ضریب همبستگی انسجام اجتماعی و سطح معنی داری آزمون در کل نمونه برابر 305/0 و 000/0 است. با توجه به مقدار مثبت ضریب همبستگی می توان گفت بین متغیر های سرمایه اجتماعی با تابآوری همبستگی مثبتی وجود دارد و رابطه متغیرها مستقیم است.

از دیگر نتایج پژوهش، میانگین متغیر سرمایه اجتماعی، بیشترین سطح سرمایه اجتماعی مربوط به شهر تهران و کمترین سطح سرمایه اجتماعی مربوط به شهر تبریز بود. میانگین متغیر تاب آوری، بیشترین سطح تاب آوری مربوط به شهر کرمان و کمترین سطح تاب آوری مربوط به شهر اهواز بود.

شغل پزشکی و پرستاری به دلیل ماهیت  حرفهای خود،  طاقتفرسا و دارای استرس و  چالشهای فراوان است،  طوری که کیفیت زندگی پزشکان و پرستاران را تحت تاثیر قرار  میدهد. لذا؛ حفظ و ارتقاء تابآوری آنها توسط مدیران جامعه مهم است.