رویکرد شمس و مولانا به سبک زندگی اسلامی و انس آن ها با قرآن

مولوی و شمس تبریزی به عنوان دو عارف والامقام، به شیوه های گونه گون از آیات کلام الله مجید در جهت سبک زندگی اسلامی بهره جسته اند.هدف پژوهش این است که بتواند به شناخت بهتری از سامانه فکری مولانا و شمس و جهان بینی قرآنی آن ها دست یابد.  

در این مقاله به بررسی این موضوع به روش تطبیقی پرداخته شده است.

به نظرمولانا،ازمهم ترین شرایط فهم ودرک قرآن ،خویشتن شناسی ودرک خوداست.تفسیرهای مولاناعارفانه است .مثنوی گویاتفسیروترجمه ی قرآن است ودرتمامی تفاسیرمولانا وشمس تبریزی، عشق به معبود برهمه چیز، مقدم است وعشق ازاساسی ترین مبانی تفسیر قرآن درآثار مولانا است

نور قرآن و حقیقت حق در دل وجان این دو عارف نفوذ کرده است. عارفان براین نظرمعتقدندکه  علم مکاشفه ،که بدون ریاضت ودرنتیجه ی لطف الهی حاصل می شود،مهم ترین روش برای رسیدن به علم باطن است.ودانش مکاشفه نهایت وغایت همه ی دانش هاست .درقرآن کریم ومثنوی معنوی همچنین درمقالات شمس، مساله ی بازگشت به اصل خویش ،بیشتربه چشم می خوردکه مکتب عرفان هم برهمین اصل بنیان نهاده شده است که هرظاهری باطنی داردومکاشفه ، مهم ترین روش برای رسیدن به علم باطن است .پس با سرمشق قرار دادن قرآن می توان در تمامی مراحل زندگی از آن بهره جست و به کمال واقعی رسید.