نقش میانجی عملکرد روان شناختی مثبت در رابطه بین خلق و خو، جبران افراطی و سرکوب گری عاطفی با تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان گوارش: یک مطالعه توصیفی

بیماری سرطان از نظر روان شناختی کاهش قابل ملاحظه ای در کیفیت زندگی بیمار ایجاد می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی عملکرد روان شناختی مثبت در رابطه بین خلق و خو، جبران افراطی و سرکوب گری عاطفی با تاب آوری در بیماران مبتلا به سرطان گوارش انجام گرفت.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، تمامی بیماران مبتلا به سرطان گوارش در بیمارستان های شهید رحیمی و شهدای عشایر شهر خرم آباد در سال 1400 بودند که با روش نمونه گیری هدفمند، 148 نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های سرکوب گری عاطفی Weinberger، تاب آوری Conner-Davidson، سرشت و منش (Temperament and Character Inventory) و جبران افراطی Young و پرسش نامه عملکرد روان شناختی مثبت Rajaei و همکاران جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام شد.

نتایج نشان داد عملکرد روان شناختی مثبت در رابطه بین خلق و خو و تاب آوری (621/0=β) و در رابطه بین جبران افراطی و تاب آوری (412/0=β)، نقش میانجی دارد (001/0>P). هم چنین، خلق و خو (421/0=β)، جبران افراطی (365/0=β)، سرکوب گری (647/0=β) و عملکرد روان شناختی مثبت (723/0=β) بر تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان گوارش اثر مستقیم دارند (001/0>P).

یافته های مطالعه حاضر نشان داد که عملکرد روان شناختی مثبت، تاثیر خلق و خو بر تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان را میانجی گری می کند. بنابراین، به نظر می رسد، بیماران مبتلا به سرطان با عملکرد روان شناختی مثبت می توانند تاب آوری خود را جهت مقابله با پیامدهای منفی ناشی از سرطان افزایش دهند.