بررسی اعتبار، ساختار عاملی، و روایی ملاکی مقیاس مقبول نمایی اجتماعی مارلو کران

در پرسشنامه های خودگزارشدهی، تورش مقبولنمایی اجتماعی مشاهده میشود. از اینرو سنجش مقبولنمایی اجتماعی و مهار آن، روشی رایج برای بهبود یافته های مبتنی بر این پرسشنامه هاست. یکی از معمولترین ابزارهای اندازهگیری این تورش، فرم 13 گویهای مقیاس مقبولنمایی اجتماعی مارلو و کران (MCSDS) ؛ رینولدز، 1982  است که نسخه فارسی آن دارای اعتبار مطلوبی نیست. در این پژوهش با استفاده از داده های پژوهش های قبل بر دانشجویان شامل 1439 نفر و داده های طولی پژوهشی دیگر شامل 90 دانشجو، این ابزار مورد اعتباریابی مجدد واقع شد. تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی، همبستگی گویه ها با نمره کل، ضریب دشواری، شاخص تشخیص، و همچنین بررسی اعتبار به روش همسانی درونی و بررسی روایی ملاکی به شکل مقایسه پرسشنامه های گمنام و با نام، همگی بر نمونه اول انجام گردید، و بررسی اعتبار به روش بازآزمایی بر داده های مطالعه طولی صورت گرفت. تحلیل عامل اکتشافی نشان داد که این آزمون دارای سه عامل است و تحلیل عامل تاییدی نیز آن را تایید کرد. با این حال بررسی محتوای گویه های عوامل اول و دوم و ابهام در نامگذاری، به علاوه روایی ملاکی، همسانی درونی، و پایایی عوامل، و همچنین شاخص تشخیص گویه ها، اعتبار و روایی عامل اول و سوم را زیر سوال برد. به نظر میرسد عوامل اول و سوم چیزی دیگر به جز مقبول نمایی اجتماعی را میسنجند. با حذف عامل اول و سوم، 7 گویه باقی ماند که برای سنجش و مهار مقبولنمایی اجتماعی در تحقیقاتی که از پرسشنامه های خودگزارش دهی استفاده میکنند مناسب است.