بررسی رادیوگرافی عارضه استئوآرتروز در سگ های ارجاعی به بیمارستان ها و کلینیک های دامپزشکی شرق تهران، ایران

استیوآرتروز یک بیماری غیرعفونی و غیرالتهابی بوده که باعث تغییرات دژنراتیو پیشرونده در مفاصل متحرک می شود و به تدریج ناکارآمدی  مفاصل را در پی خواهد داشت. هدف از این تحقیق، بررسی رادیوگرافی عارضه استیوآرتروز در مفاصل مختلف و ارزیابی عوامل تاثیرگذار مثل سن، جنس، نژاد و محل مفصل درگیر در سگ های ارجاعی به بیمارستان ها و کلینیک های دامپزشکی شرق تهران  بود.

در انجام این  تحقیق از 100 قلاده سگ بالغ از هر دو جنس نر و ماده که در معاینات بالینی و اخذ تاریخچه دارای اختلال حرکتی بوده اند استفاده شده است. پس از معاینه هر حیوان و مشخص شدن درگیری در اندام مورد نظر در برخی از سگ ها با تزریق  داروی آرام بخشی و در برخی بدون تزریق حیوان مقید شده و رادیوگراف تهیه شد. پس از اخذ رادیوگراف از ارگان درگیر و ثبت کلیه مشخصات مورد نظر هر حیوان اطلاعات مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت کلیه اطلاعات و داده ها ثبت شده و مورد  بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت.

طبق آنالیز آماری انجام شده با افزایش سن احتمال ابتلا به این بیماری افزایش یافته و میانگین سن سگ های مبتلا 5/5 سال محاسبه گردید. همچنین در این مطالعه مشخص گردید بروز این عارضه در سگ های نر و بزرگ جثه همچون ژرمن شپرد  و گریت دین بسیار بیشتر از سگ  های ماده و کوچک جثه همچون پامرانین و تریر می باشد. همچنین مشخص گردید که اندام های خلفی  بیشتر در معرض درگیری و ابتلا به این عارضه قرار دارند.

  در این تحقیق  نتیجه گرفته شد که احتمال ابتلا به استیوآرتروز در سگ های  با جثه بزرگ بسیار بیشتر از سگ های کوچک جثه بوده و درگیری  اندام خلفی بسیار بیشتر از اندام قدامی به استیوآرتروز بوده است. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش سن احتمال ابتلا به این عارضه در سگ ها افزایش می یابد.