نقش میانجی تاب آوری روانشناختی در رابطه میان کیفیت تدریس با اشتیاق به تحصیل دانش آموزان

مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تاب آوری روانشناختی در رابطه میان کیفیت تدریس با اشتیاق به تحصیل دانش آموزان انجام شد. روش این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را معلمان و دانش آموزان مدارس دخترانه دوره متوسطه دوم شرق استان گیلان به تعداد 8049 نفر (7663)، نفر دانش آموز و 386 نفر معلم)، تشکیل دادند که از این تعداد، 377 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان حجم نمونه دانش آموزان و 193 نفر بر اساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری معلمان انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (2002)، تاب آوری روانشناختی کانر و دیویدسون (2003)، کیفیت تدریس کریاکدز و همکاران (2000)، استفاده شد که روایی آنها توسط صاحب نظران دانشگاهی و پایایی آنها نیز از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آماری لیزرل استفاده شد. یافته های کمی حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد که میان کیفیت تدریس با تاب آوری روانشناختی و اشتیاق به تحصیل دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. میان تاب آوری روانشناختی با اشتیاق به تحصیل دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که تاب آوری روانشناختی در رابطه میان کیفیت تدریس با اشتیاق به تحصیل دانش آموزان نقش میانجی داشته است.