تاثیر استفاده از سین بیوتیک پکتین و لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر عملکرد رشد و بیان ژن های مرتبط با رشد بچه فیل ماهی (Huso huso)

به همین منظور هدف از این مطالعه بررسی اثر پکتین و لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر فاکتورهای رشد و بیان ژن های GH و IGF فیل ماهی می باشد. به همین منظور تعداد 120 بچه فیل ماهی با میانگین وزنی 3±15 گرم به صورت تصادفی در تانک های 400 لیتری توزیع شدند. تیمارها شامل شاهد، جیره حاوی پکتین (1درصد)، پکتین (2درصد)، پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 107)، پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 108)، ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 107) و پکتین (1 درصد)، ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 108) و پکتین (1 درصد)، ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 107) و پکتین (2 درصد) و ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 108) و پکتین (2 درصد) بودند. پس از 8 هفته تغذیه زیست سنجی به منظور ارزیابی فاکتورهای رشد انجام شد و جهت ارزیابی بیان ژن نمونه برداری از مغز و کبد انجام شد. در پایان دوره آزمایش نتایج نشان داد که اگرچه استفاده از پکتین و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به صورت منفرد در جیره باعث افزایش عملکرد رشد شد اما بالاترین میزان وزن نهایی، افزایش وزن و نرخ رشد ویژه و کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در ماهیان تغذیه شده با سطح 2 درصد پکتین و cfu g-1 108 بود که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها و گروه شاهد داشت (P<0.05). همچنین بیشترین سطح بیان ژن های GH و IGF نیز در این تیمار مشاهده شد و کمترین سطح بیان در گروه شاهد بود. به طورکلی ترکیب پکتین و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به ترتیب 2 درصد و cfu g-1 108در جیره دارای اثرات مثبت و معنی داری روی عملکرد رشد بچه فیل ماهی می باشد.