بررسی استفاده از شاخص عملکرد مبتنی بر انرژی در طراحی میراگر اصطکاکی پال و ویسکوز و جداساز لرزه ای در سازه بتن آرمه

روش های مختلفی برای طراحی اتلاف کننده های انرژی وجود دارد. با توجه به نوع عملکرد این المان ها بهتر است روش طراحی متناسب با انرژی مستهلک شده اتخاذ شود تا مشخص شود چه باری برای المان های اتلاف کننده ی انرژی باید به عنوان بار طرح در نظر گرفته شود تا این المان ها بهترین عملکرد لرزه ای را داشته باشند. یکی از این روش ها استفاده از شاخص عملکرد مبتنی بر انرژی است. این روش معمولا برای طراحی میراگرهای اصطکاکی پال استفاده می شود. در این تحقیق سعی شده است تا با استفاده از این روش برای یک سازه 12 طبقه بتن آرمه میراگرهای اصطکاکی پال، ویسکوز و جداساز لرزه ای از نوع تکیه گاه لاستیکی سربی طراحی و عملکرد آن ها با یکدیگر بررسی شود. بر این اساس برای رکوردهای زلزله ی طرح شاخص عملکرد مبتنی بر انرژی محاسبه و بار طرح بهینه برای این سه اتلاف کننده ی انرژی محاسبه شده است. سازه ها با بار بهینه طرح تحت بارهای دینامیکی قرارگرفته و مواردی مانند سهم المان ها در اتلاف انرژی و منحنی شکنندگی آن ها مورد ارزیابی قرارگرفته است. نتایج نشان می دهد در یک شتاب طیفی ثابت (Sa) احتمال فرا گذشت از سطح عملکرد مشخص سازه ی دارای میراگر اصطکاکی پال که بر این اساس طراحی شده است کمتر از سایر سازه هاست. همچنین در شتاب طرح جداساز لرزه ای مقدار انرژی بیشتری را نسبت به دو سازه ی دیگر تلف کرده است.