بررسی اثر چرخه ی خشک و ترشدن در نفوذپذیری خاک ماسه ی رس دار

در نوشتار حاضر، تغییرات ایجاد شده در نفوذپذیری خاک های ماسه یی رس دار با احتمال واقع شدن آن ها برای مدت طولانی در معرض خشکسالی بررسی شده است. خاک استفاده شده برای مطالعه ی حاضر، ترکیب ماسه ی فیروزکوه کد 161 و رس کایولن با 20 و 30 درصد وزنی ماسه بوده است. آزمایش های نفوذپذیری در دو مسیر خشک شدگی و ترشدگی با دستگاه سه محوری بر روی نمونه ها انجام شده است. نتایج آزمایش ها نشان دادند که خشک شدگی و ترشدگی در نفوذپذیری نمونه ها در ابتدای عبور آب، به دلیل ایجاد ترک های ناشی از خشک شدن تاثیر قابل توجهی دارد و با گذشت زمان و جذب مجدد رطوبت توسط خاک، نفوذپذیری کاهش می یابد و به عدد ثابتی میل می کند. همچنین نمونه هایی که در مسیر خشک و تر شدن واقع شده بودند، نسبت به نمونه ی ساخته شده با رطوبت بهینه به دلیل ایجاد درز و ترک، نفوذپذیری بیشتری نشان داده اند. برای مثال، در ابتدای ورود آب به نمونه ی کاملا خشک، ضریب نفوذپذیری آن نسبت به نمونه با رطوبت بهینه برابر 1/8 و 2/5 به ترتیب برای نمونه های حاوی 20 و 30 درصد رس بوده است. از طرفی آزمایش ها نشان دادند که لزوما نمونه ی کاملا خشک، بیشترین نفوذپذیری را ندارد.