روند شکل گیری و ابعاد پدیده طبی سازی در بستر تاریخی اجتماعی با نگاهی به طبی سازی در ایران

طبی سازی به فرایندی می گویند که در آن، بعضی از جنبه های طبیعی زندگی انسان مشکلی پزشکی شناخته و تعریف می شود؛ درحالی که پیش تر از آن، این وجوه از زندگی امری مرضی یا پاتولوژیک شناخته نمی شدند. با توجه با اهمیت آگاهی از ابعاد و عواقب طبی سازی، مقاله حاضر به بررسی تاریخی، شکل گیری و ابعاد روند طبی سازی با نگاهی به این پدیده در ایران خواهد پرداخت.

در این پژوهش توصیفی تحلیلی تلاش شده است تا با بهره گیری از منابع موجود، به بررسی ابعاد و روند طبی سازی در بستر تاریخی پرداخته شود و با رویکرد تاریخی اجتماعی درباره محرک ها، بعدها و تاثیرهای روند طبی سازی با نگاهی به اثرهای آن در ایران بحث شود.

طب نوین و نظام سرمایه داری از سه موتور محرک مصرف کننده، تکنولوژی و مراقبت کنترل شده برای تسلط بر جامعه و هدایت آن استفاده می کنند. پدیده طبی سازی در ایران طی چند دهه اخیر، به خصوص در دوره پساجنگ، با تغییر الگوهای فرهنگی و مصرف کننده، جای خود را در جامعه باز کرده است.

پزشکی مدرن به دلیل وابستگی شدید به تکنولوژی از یک سو و جریان سرمایه از سوی دیگر، در برخی از حوزه ها تحت تاثیر فضای گفتمانی و نگاه کاپیتالیستی قرار گرفته است؛ لذا، جنبه های حیات انسانی ضمن بازتعریف، تحت تاثیر برچسب بیماری در چرخه عرضه و تقاضا قرار داده شده است.