کمبود روی در گله گوسفند مبتلا در کرمان_ایران، مطالعه آسیب شناسی بالینی به همراه مروری بر مطالعات صورت گرفته

کمبود اولیه روی در نشخوارکنندگان شایع نیست، اما وقوع آن در گزارش ها ثبت شده است. علایم آلوپسی، شوره، ناباروری، تاخیر رشد، ضعف، بی اشتهایی، خارش، پنومونی، التهاب ملتحمه، افزایش ریسک ابتلا به عفونت در 4 راس گوسفند که مشکوک به کمبود روی بودند از بهمن ماه سال 1400 لغایت خرداد سال 1401 مورد مطالعه قرار گرفت. ضربان قلب، تعداد تنفس و دمای بدن ثبت گردید و آزمایش خون شامل PCV، شمارش تفریقی گلبول های سفید و گلبول های قرمز اندازه گیری شد. نتایج هماتولوژی در گوسفندان مبتلا افزایش معنی داری در گلبول های سفید را نشان داد. همچنین نمونه های بافتی حاصل از بایوپپسی پوست گوسفندان مبتلا،  به روش هماتوکسیلین و ایوزین تهیه گردید و از نظر آسیب شناسی، پاراکراتوزیس به همراه شاخی شدن اپیتلیوم سنگفرشی مشاهده گردید که تایید کننده کمبود روی می باشد. استراتژی درمانی شامل قرص خوراکی سولفات روی با دوز 250 میلی گرم در روز به مدت 4 هفته و استفاده از آجرهای معدنی برای ادامه روند درمان بود. متعاقب 10 هفته، علایم بهبود ظاهر شد.