طراحی و ساخت چسب بافتی زیست تخریب پذیر با استفاده از نانو ذرات آلبومین و پلی پیرول به عنوان جایگزین بخیه در جراحی و تروما

استفاده از چسب های بافتی به جای بخیه یا منگنه برای بستن زخم به سرعت رو به افزایش است. به نظر می رسد استفاده از چسب های بافتی سریع تر و راحت تر از بخیه موجب بسته شدن زخم های جراحی شود. بعلاوه، چسب های بافتی کاربردهای فراوانی در زمینه مهندسی بافت و سیستم های دارو رسانی دارند.BioGlue یک چسب زیستی پرکاربرد در جراحی است که حاوی آلبومین سرم گاوی و گلوتارآلدهید است ولی به دلیل درصد بالای گلوتارآلدهید سمیت بافتی قابل توجهی دارد. استفاده از نانو ذرات آلبومین به همراه کراس لینکرهایی با سمیت کمتر مانند پلی پیرول می تواند باعث افزایش سازگاری چسب شود.

در این مطالعه نانو ذرات آلبومین به روش انحلال زدایی تهیه شد و سپس برای تهیه چسب زیستی از پلی پیرول و گلوتارآلدهید با نسبت های مختلف استفاده گردید. ویژگی های نانو ذرات تهیه شده توسط آنالیزهای DLS، پتانسیل زتا، طیف FTIR و میکروسکوپ الکترونی بررسی شدند. اثر پارامترهای مختلف بر زمان ژل شدگی چسب بررسی گردید و سمیت سلولی چسب توسط تکنیک MTT آزمایش شد.

در میان کامپوزیت های تولید شده، کمترین زمان ژل شدگی برابر با 20 ثانیه برای کامپوزیت حاوی دو عامل شبکه ای کننده پیرول و گلوتارآلدهید 3% به دست آمد. نتایج تست MTT نشان داد که با کاهش درصد گلوتارآلدهید، میزان سمیت چسب حاصل نسبت به چسب حاوی 10% گلوتارآلدهید به شکل معنی داری کاهش می یابد (P<0.0001).

چسب تهیه شده با پلی پیرول و گلوتارآلدهید3% دارای زیست سازگاری بیشتری نسبت به چسب حاوی گلوتارآلدهید 10% است و مدت زمان ژل شدگی آن نیز بسیار کمتر است؛ بنابراین این قابلیت را دارد که در کلینیک جایگزین آن شود.