مقدمه ای بر حکمرانی رفتاری: نظریه ای نوین در کشورداری

حکمرانی رفتاری، مفهومی نوپدید در حکمرانی عمومی نوین، مرزشکنی جدیدی در اداره جامعه و نیز ارایه دهندگان خدمات عمومی می باشد.علوم رفتاری با تاکید بر انسان، به عنوان کنشگر اصلی و نیز گیرنده خدمات عمومی با سطح تحلیل خرد و تعمیم الگوریتم های رفتاری به سطح کلان راهگشای تحول در دانش، بینش، کنش و منش حکمرانی شده است.حکمرانی، علمی است که در سطح دانشی و کاربستی به علت ضرورت نیاز حکمرانان و نیز سلف خود اداره امور عمومی نوین و مدیریت دولتی نوین، لاجرم دانشی چند رشته ای و بین رشته ای است. حکمرانی رفتاری ضمن بهره گیری از تمام علوم مورد استفاده در دانش حکمرانی به طور خاص از علوم عصبی، علوم شناختیعلوم رفتاری بهره برده و سعی در تبیین رفتار انسان در سطوح مختلف حکمرانی دارد.این مقاله با هدف تبیین حکمرانی رفتاری با روش تحقیق اسنادی با مرور نظام مند روایتی به گردآوری داده های پژوهش پرداخته و نتایج حاصل از مرور نظام مند را به عنوان اولین مطالعه در ایران در قالب این پژوهش، گزارش می کند.بر اساس نتایج حاصله، حکمرانی رفتاری در مراحل اولیه فرآیند خط مشی (تعریف مسیله، تدوین گزینه ها و تعیین دستور کار) برای اتخاذ خط مشی، اجرا و پاسخ به جمعیت هدف در مورد مشکل عمومی، و در نهایت ارزیابی خط مشی، کمک شایانی می کند. همچنین مشاهده شد که با وجود قدمت علوم مورد استفاده در این دانش چند رشته ای، در تلفیق و بهره مندی از آن هنوز راه پیموده شده دانشی و عملیاتی فراوانی وجود دارد