ارزیابی وضعیت بهره برداری و برآورد شاخص های طولی جهت مدیریت صید میگوی سرتیز (Metapenaeus affinis) با استفاده از مدل LBB در آب های شمال غربی خلیج فارس

از لحاظ میزان صید، میگوی سرتیز (Metapenaeus affinis) رتبه اول را در آب های استان خوزستان به خود اختصاص می دهد که امرار معاش و اقتصاد جوامع صیادان محلی این استان به آن وابسته است. بدین منظور در این مطالعه از مدل LBB به عنوان یک راهکار جدید و قوی مبتنی بر داده های طول جهت تعیین وضعیت بهره برداری و به دست آوردن شاخص های طولی برای مدیریت صید میگوی سفید سرتیز در آب های ساحلی استان خوزستان طی سال 1400 استفاده شد. با توجه به برآورد B/BMSY ذخیره میگوی سرتیز برابر با 1/3 بیانگر آن است که ذخیره این میگو در وضعیت نسبتا سالم، اما در مرز صید بی رویه قرار دارد. مقادیر F/M (نقطه مرجع کمتر از 1) و B/B0 (نقطه مرجع 0/5-0/4) نیز این مورد را تایید می کنند. مقدار B/B0 برابر با 0/47 تخمین زده شد که بیانگر آن است که میزان نرخ تخلیه از ذخیره 53 درصد بوده است. همچنین نسبت های F/M، M/K،  F/Kو Z/K به ترتیب برابر 0/65، 1/7، 1/11 و 2/81 برآورد شدند. مقادیر طول در اولین صید (Lc)، طول بهینه در اولین صید (Lc-opt) و طول بهینه صید (Lopt) براساس طول کاراپاس به ترتیب 24/13، 24/0 و 30/0 میلی متر به دست آمد. در این مطالعه نسبت Lc/Lc-opt بزرگتر از 1 و شاخص های Lmax5%/Linf یاL95%/Linf  بزرگتر یا تقریبا برابر با 0/8 محاسبه شد. با این حال مقادیر نسبت هایLmean/Lopt  و Lmean/LF=M تقریبا کمتر از 1 به دست آمد که نشان داد که برداشت بهینه انجام نمی شود. بنابراین با توجه به یافته های این تحقیق، اگرچه ذخیره میگوی سفید سرتیز در وضعیت سالمی قرار دارد اما برای داشتن حداکثر زیست توده کوهورت و جلوگیری از بهره برداری بی رویه این گونه در دراز مدت باید رویکرد مناسب مدیریتی براساس شاخص های مهم طولی اتخاذ گردد.