اثر انواع بسترهای کشت بر روی برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی و ارزش غذایی قارچ دارویی بلاز‏ئی (Agaricus subrufescens)

بتاگلوکان یکی از اجزای دیواره سلولی قارچی و از نظر درمانی مهم ترین پلی ساکارید در قارچ هاست. هدف از این پژوهش تولید ورمی‏کمپوست اختصاصی به منظور بهبود ارزش غذایی و برسی محتوای بتاگلوکان در قارچ بلازیی (A. subrufescens) می باشد.

روش پژوهش: 

آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار در مرکز تحقیقات قارچ دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان) در سال 1400-1399 انجام شد. تعداد 18 بستر ترکیبی به عنوان تیمارهای موردبرسی در آزمایش، شامل خاک پوششی 100 درصد به عنوان شاهد، کمپوست و ورمی کمپوست برگشتی 100 درصد، سرخارگل و ورمی کمپوست سرخارگل به تنهایی و در ترکیب با خاک پوششی به همراه هورمون اکسین (ایندول استیک اسید) به نسبت های معین در نظر گرفته شد.

براساس نتایج بسترهای غنی از عناصر معدنی از جمله کمپوست و ورمی کمپوست برگشتی قارچ به تنهایی و در ترکیب با خاک پوششی منجر به رشد بهینه قارچ بلاز‏یی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیش ترین میزان بتاگلوکان با مقدار 86/72 میلی‏گرم بر کیلوگرم و بیش ترین سرعت محصول دهی در بسترهایی با منشا گیاه دارویی سرخارگل مشاهده شد.

در مجموع اگر مبنا تولید بیوماس باشد بهتر است از بسترهای کشت غنی شده و اگر مبنا تولید ماده موثره در قارچ باشد، بهتر است از بسترهایی که با سرخارگل ترکیب شده اند، استفاده شود. در پژوهش حاضر ترکیب خاک پوششی50 درصد+ کمپوست و ورمی کمپوست برگشتی قارچ 50 درصد در جذب عناصر غذایی و بهبود صفات کمی بهتر نقش ایفا کردند.