مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر افسردگی در زنان مطلقه

طلاق، به عنوان یکی از مهمترین پدیده های اجتماعی، عوارض روانی متعددی به دنبال دارد. از جمله این عوارض افسردگی می باشد. تداوم افسردگی می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، ضروری است به وسیله روان درمانی های متعدد این عوارض درمانی تعدیل و درمان شود. لذا، هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر افسردگی زنان مطلقه بود.

پژوهش حاضر یک طرح مداخله ای از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری 260 نفر از زنان مطلقه 20 تا 50 سال بودند. 60 نفر از زنان مذکور بر اساس معیارهای ورود انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه درمان شناختی- رفتاری، درمان مصاحبه انگیزشی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مقیاس افسردگی آرون بک، بکوارد، مندلسون، مارک و ارباف (1986) بود. برای گروه های آزمایش، جلسات درمان به تعداد 12جلسه 75 دقیقه ای برگزار شد. قبل از انجام مداخلات و در پایان مطالعه افراد در تمام گروه ها، پرسشنامه مقیاس افسردگی را پر کردند. داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 25 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

در مقایسه میانگین نمره متغیرهای افسردگی بین سه گروه درمان شناختی-رفتاری، مصاحبه انگیزشی و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05>p). همچنین در مقایسه تک به تک گروه های درمان شناختی-رفتاری و درمان مصاحبه انگیزشی با گروه کنترل در مرحله پس آزمون اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05>p).

یافته ها حاکی از آن است که روش های درمان شناختی- رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر کاهش میزان افسردگی در زنان مطلقه موثر می باشد. پیشنهاد می شود در کنار سایر مداخلات روانشناختی و دارویی، از این دو روش به منظور کاهش افسردگی در زنان مطلقه به عنوان یک مداخله بالینی استفاده گردد.