اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر سرسختی روان شناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر

 اختلال اضطراب فراگیر از اختلالات بسیار شایع اضطرابی مشاهده شده در جمعیت عمومی و مراکز بالینی است؛ بنابراین باتوجه به اهمیت اختلال اضطراب فراگیر، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر سرسختی روان شناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر انجام شد.

 روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان دختر 13تا15ساله منطقه نه شهر تهران (دوره اول متوسطه) در سال تحصیلی 98-1397 بودند که به مرکز مشاوره همیار مراجعه کرده بودند و تشخیص اختلال اضطراب فراگیر گرفتند. سی نفر نمونه به صورت دردسترس انتخاب شدند و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (پانزده نفر) و گواه (پانزده نفر) تخصیص یافتند. سپس به تکمیل پرسشنامه سرسختی روان شناختی (کیامرثی و همکاران، 1377) و پرسشنامه رشد اجتماعی (کرامتی، 1382) اقدام کردند. در ادامه، هشت جلسه 60دقیقه ای مداخله آموزشی خوددلگرم سازی برای گروه آزمایش برگزار شد؛ اما گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنا داری 0٫01 توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند.

 نتایج نشان داد که در پس آزمون میانگین نمرات متغیرهای سرسختی روان شناختی (مبارزه جویی و کنترل و تعهد) و رشد اجتماعی گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه به طور معنا داری افزایش پیدا کرد (0٫001>p).

 براساس نتایج پژوهش، آموزش خوددلگرم سازی در بهبود سرسختی روان شناختی و رشد اجتماعی دانش آموزان دارای اضطراب فراگیر موثر است.