ارایه الگوی اقتصادی و انتقال تکنولوژی پیشرفته و نو در صنعتی سازی ساختمان کشور به روش معادلات ساختاری

انتقال فناوری عنصر مهمی از روابط میان شرکت های ساخت و ساز به ویژه در صنعت ساخت و ساز بین المللی است و در ساخت و ساز یک منبع از خلاقیت است که طراحی و ساخت شرکت را با فناوری های جدید ممکن می سازد. فرآیند انتقال فناوری مبتنی بر ارزش و حفاظت از محصولات است. انتقال فناوری (انتقال فناوری)، از زمان تدوین کد بین-المللی اجرا برای انتقال فناوری توسط UNCTAD در 1985 از اهمیت روزافزونی برخودار شده است و به یک بستر مورد ترجیح برای از بین بردن شکافی بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه شده است. در عین حال، سرمایه گذاری های مشترک بین المللی (IJVs) به عنوان ابزاری برای تغییر عقیده مطرح شده اند که پیمانکاران در کشورهای در حال توسعه می توانند خود را در جایگاه دریافت فناوری از همتایان توسعه یافته ی خود قرار دهند. تاکنون، انتقال فناوری از طریق انواع لنزهای نظری مورد مطالعه قرار گرفته است. با این حال، به طور غالب، دیدگاه های مورد استفاده یک فرآیند خطی را فرض کرده اند، که فناوری را صرفا به عنوان یک هدف می بینند و به طور موثر تعامل های متعدد در انتقال فناوری را نادیده می گیرند. برای مشاهده ی انتقال فناوری یک استدلال متقابل مطرح شده است که به صورت فرآیندی از تعاملات اجتماعی -فنی می باشد که متکی به یادگیری است. با نتایج مطرح شده، اهمیت مطالعه ی انتقال فناوری را به عنوان یک سیستم تعاملات اجتماعی - فنی بر روی یک پروژه ی ساخت و ساز مطرح می کند که به منظور درک این مورد است که چگونه یادگیری نقشی را در این فرآیند ایفا می کند.