تعیین اثربخشی آموزش یادگیری مغزمحور بر عشق به یادگیری دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری ویژه

اختلالات یادگیری علت اصلی مشکلات شدید یادگیری و نداشتن پیشرفت تحصیلی شناخته شده است. یک مشکل به خصوص مرتبط با اختلال یادگیری با نگاه به بعد انسان شناختی، کم بودن عشق به یادگیری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش یادگیری مغزمحور بر عشق به یادگیری دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری ویژه انجام شد.

روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر با اختلال یادگیری مدارس ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی 1402-1401 به تعداد 5800 نفر تشکیل دادند. از بین آن ها سی نفر واجد شرایط داوطلب به روش نمونه گیری دردسترس و پس از کسب معیارهای ورود به مطالعه در دو گروه پانزده نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای به کاررفته در پژوهش، آزمون هوش وکسلر کودکان-ویرایش چهارم (وکسلر، 2003) و پرسش نامه مشکلات یادگیری کلورادو (ویلکات و همکاران، 2011) و پرسش نامه عشق به یادگیری (مک فارلن، 2003) بود. بسته آموزشی یادگیری مغزمحور طی هشت جلسه شصت دقیقه ای تنها برای گروه آزمایش اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره با نرم افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. سطح معنا داری آزمون های آماری 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، اثر آموزش بر عشق به یادگیری در گروه آزمایش بعد از حذف اثر پیش آزمون معنادار بود (0٫002=p) و 29٫5درصد از تغییرات عشق به یادگیری در مرحله پس آزمون به واسطه دریافت آموزش تبیین شد.

براساس یافته ها، با آموزش یادگیری مغزمحور، بهبود عشق به یادگیری در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری مشاهده می شود؛ ازاین رو، به کارگیری آموزش یادگیری مغزمحور در مدارس و کلینیک های تخصصی کودکان استثنایی توصیه می شود.