پدیده ترشوندگی و برهم کنش های سطح سنگ و سیال تزریقی هنگام سیلاب زنی شیمیایی در فرایند ازدیاد برداشت نفت

اهمیت هیدروکربن ها در تولید مواد متنوع و گوناگون و همچنین تامین بخش اعظم انرژی جهان در قرن گذشته به وسیله هیدروکربن ها از یک طرف و عدم توانایی جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر به دلیل رشد سریع نیاز جهانی به انرژی از طرف دیگر، باعث شده که مسیله ازدیاد برداشت از ذخایر هیدروکربنی از کانون توجه پژوهشگران و متخصصان این صنعت خارج نشود. از روش های مهم ازدیاد برداشت نفت به ویژه در مخازن کربناته، تغییر ترشوندگی سنگ با استفاده از سیلاب زنی شیمیایی است که به تازگی مورد توجه پژوهشگران و مراکز تحقیقاتی زیادی قرار گرفته است. از آن جا که بخش اعظمی از مخازن دنیا و همچنین کشور عزیزمان از جنس کربناته هستند، تغییر ترشوندگی سنگ مخزن از نفت دوستی به آب دوستی می تواند تاثیر چشمگیری در افزایش ضریب بازیافت نهایی مخزن داشته باشد. پژوهش حاضر مروری بر آخرین دستاوردهای ازدیاد برداشت پیشرفته از طریق سیلاب زنی شیمیایی در مخازن کربناته نفت دوست است که هدف آن ها تغییر در خاصیت ترشوندگی به سمت آب دوستی بوده است. باوجود پژوهش های گسترده ای که در زمینه مکانیسم های  تغییر ترشوندگی صورت گرفته، تاکنون همه جنبه های آن روشن و مشخص نشده است. بدیهی است بدون شناخت جامع و دقیق مکانیسم  فرایند، کنترل و بهبود آن میسر نخواهد بود. در این مقاله مروری به بررسی مکانیسم ها و فعل وانفعال های حاکم در فرایندهای ازدیاد برداشت با استفاده از  سیلاب زنی با آب با شوری کم، سورفکتانت ها، پلیمرها و سیلاب زنی با استفاده از ذره های نانو یا همان نانوسیال ها پرداخته شده است و تلاش بر این است تا برهمکنش های کانی های سطح سنگ مخزن و یون های موجود در سیال تزریقی، اجزای نفت خام و آب شور سازند، در فرایندهای ذکرشده مورد بررسی قرار گیرند.