ارزیابی محله های بافت تاریخی باغشهر خوانسار از نظر پایداری کالبدی (موردمطالعه: محله پلگوش)

در چند دهه اخیر تغییرات و تحولات مختلف موجب آسیب به بافت تاریخی محله های شهر خوانسار شده است. از این رو باید در جهت ایجاد پایداری در این محله ها گام برداشت. پایداری در محله در گرو پایداری در چهار بخش اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی است. به منظور دست یابی به پایداری در سه بخش اول، ابتدا باید به پایداری در سطح کالبدی که زیرساخت و پایه سه بخش دیگر محسوب می شود، دست یافت. اگر ضرورت ایجاد پایداری کالبدی در سطح محله پلگوش مطرح باشد، می توان سوال کرد که شاخص های پایداری کالبدی کدامند؟ و با توجه به این شاخص ها محله پلگوش در چه سطحی از پایداری کالبدی قرار دارد؟. این پژوهش با بیان مفهوم پایداری محله به دنبال استخراج شاخص های پایداری کالبدی و ارزیابی محله پلگوش خوانسار با توجه به این شاخص ها است. در این راستا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از استدلال منطقی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی، شاخص های پایداری کالبدی استخراج می گردد و با توجه به آن محله پلگوش مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که شاخص های پایداری کالبدی شامل هفت شاخص معماری ساختمان ها، چند عملکردی بودن ساختمان های عمومی، کاربری های استاندارد، تحرک و پویای، فضاهای عمومی، دسترسی مناسب و کیفیت کالبدی است که در محله پلگوش سه شاخص کاربری های استاندارد، دسترسی مناسب و کیفیت کالبدی، پایدار؛ شاخص معماری ساختمان ها، نیمه پایدار و سه شاخص چند عملکردی بودن ساختمان های عمومی، تحرک وپویای و فضاهای عمومی، ناپایدار هستند.