ارزیابی کیفیت زندگی پایدار شهری با تاکید بر معیار محیط زیست (مطالعه موردی: منطقه دو شهر یزد)

پیدایش شهرها دومین انقلاب بشری بعد از کشاورزی و نقطه عطفی در زندگی اجتماعی انسان است. به طوری که در دهه های اخیر، با افزایش رشد لجام گسیخته جمعیت، کیفیت و قابلیت زیست پذیری در آن ها با چالش های متعددی به ویژه در تقابل با محیط طبیعی و زیست، مواجه شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفی زیست پذیری پایدار مرتبط با شاخص‎های محیط زیستی شهری در منطقه دو شهر یزد انجام پذیرفت. روش پژوهش از نوع کتابخانه ای به شیوه توصیفی - تحلیلی و با هدف کاربردی بود. از ابزار پرسشنامه با 10 گویه مرتبط با دو شاخص ساختار فیزیکی زمین و زیرساخت های محیط زیست پایدار شهری، بر اساس طیف پنج درجه ای لیکرت بهره گرفته شد. به منظور سنجش درجه زیست پذیری شهری از دیدگاه محیط زیست شهری، از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون تک نمونه ای استفاده شد. یافته های به دست آمده از نظرات شهروندان منطقه دو یزد در پاسخ به 10 گویه مورد سنجش در محدوده 3 قرار گرفت و وضعیت کیفی زیست پذیری در حد متوسط نشان داد، و در گویه های مورد ارزیابی، وضعیت کیفی زیست پذیری مصرف منابع انرژی و آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی، به طور معنی داری در درجه ای پایین تر از حد متوسط قرار گرفت. در این راستا پیشنهاد می گردد که از طرح های محله محور برای آموزش و افزایش آگاهی و اطلاع رسانی به شهروندان در مورد مصرف بهینه انرژی و استفاده از انرژی های پاک استفاده شود.