حساسیت اخلاقی و همکاری بین حرفه ای در پرستاران: یک مطالعه همبستگی

با عنایت به نقش تعیین کننده مشاغل مراقب سلامت در امر مراقبت و ایمنی بیمار و آثار مرتبط بر تعامل و همکاری فی مابین مشاغل مرتبط در این حوزه بر بهبود روند کمی و کیفی مراقبت و ارتقای خدمت رسانی به بیماران، مطالعه حاضر باهدف تعیین همبستگی بین حساسیت اخلاقی پرستاران با همکاری بین حرفه ای در سال 1402 انجام شد.

مطالعه حاضر توصیفی از نوع مقطعی همبستگی بوده و نمونه گیری به روش تصادفی ساده صورت گرفت و شامل 150 پرستار شاغل در مراکز آموزش - درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران بود. معیارهای ورود: تسلط به زبان فارسی، داشتن سلامت روانی، عدم وقوع مسایل تنش زا در شش ماه گذشته و تمایل به شرکت در مطالعه بود. معیارهای خروج: عدم رضایت به ادامه همکاری و عدم تکمیل پرسشنامه بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه حساسیت اخلاقی پرستاران (لوتزن و همکاران 1994) و پرسشنامه همکاری بین حرفه ای (جفرسون 2001) جمع آوری شد. جهت روایی ابزارها از روش اعتبار صوری و محتوایی و جهت پایایی از روش آلفای کورنباخ استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی از قبیل آزمون های همبستگی پیرسون صورت گرفت.

نتایج نشان داد که 67/82 درصد پرستاران حساسیت اخلاقی زیاد و 33/81 درصد همکاری بین حرفه ای زیادی داشتند. همچنین رابطه آماری معناداری بین نمره حساسیت اخلاقی و همکاری بین حرفه ای در پرستاران وجود نداشت (125/0=P).

با عنایت به اثرات مثبت و غیرقابل انکار حساسیت اخلاقی و همکاری بین حرفه ای در امر مراقبت پرستاری، توسعه آموزش های حرفه ای در این زمینه می تواند با تاثیر بر کیفیت مراقبت پرستاری، افزایش رضایت بیماران، کاهش خطاهای پزشکی و غیره موردتوجه قرار گیرد.