مقایسه تکنیک انحراف فکر و مانور والسالوا بر شدت درد جایگذاری کاتتر وریدی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور

این مطالعه باهدف مقایسه تاثیر دو روش تکنیک انحراف فکر و مانور والسالوا بر شدت درد جایگذاری کاتتر وریدی محیطی انجام شده و میزان کاهش درد رگ گیری طی این دو مداخله را بررسی می کند.

این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور است که بر روی 100 بیمار با سن 60-18، نیازمند برقراری مسیر وریدی با کاتتر وریدی محیطی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) اسفراین و طی تیرماه تا شهریورماه سال 1398 انجام شد. بیماران به دو گروه 50 نفره تقسیم شدند. در زمان اولین رگ گیری و زمان اولین تعویض آنژیوکت روی هر بیمار، دو تکنیک انحراف فکر و مانور والسالوا به روش متقاطع اجرا گردید. در روش تکنیک انحراف فکر از بیمار خواسته شد که یک توپک لاستیکی قابل انعطاف را در دست مقابل رگ گیری تا جایی که می تواند فشار دهد و تا پایان رگ گیری آن را نگه دارد. در روش مانور والسالوا از بیمار خواسته شد که یک بازدم فشاری با گلوت بسته هم زمان با گرفتن و فشردن نوک بینی به مدت 10 ثانیه، انجام دهد. درد رگ گیری بیمار با استفاده از مقیاس VAS قبل و بعد رگ گیری اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین شدت درد از آزمون های تی زوجی و تی مستقل، و برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 15 استفاده شد. این مطالعه با ضریب اطمینان 95 درصد انجام شد.

نتایج پژوهش نشان داد که اثر دوره در این مطالعه معنی دار نبود و بیانگر این موضوع هست که دوره ی شست و شوی 24 ساعته در این مطالعه مناسب بوده است (48/0P=). اثر متقابل دوره-درمان معنی دار بوده است (001/0P<)، درنتیجه مقایسه گروه ها در دوره درمانی اول و به صورت درون گروهی انجام شد. تحلیل روش متقاطع به وسیله آزمون های تی زوجی و تی مستقل نشان داد که بین تاثیر مداخله های تکنیک انحراف فکر و مانور والسالوا بر شدت درد رگ گیری وریدی با آنژیوکت در دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشته است (16/0P=).

طبق نتایج این مطالعه، می توان روش های مانور والسالوا و تکنیک انحراف فکر را به عنوان روش هایی آسان، بدون هزینه و بدون نیاز به ابزار خاص در حین جایگذاری کاتتر وریدی به منظور کاهش درد استفاده نمود. در شرایط منع کاربرد مانور والسالوا در بیمارانی مانند بیماران قلبی، می توان از تکنیک انحراف فکر استفاده نمود.