بررسی دقت روش میانگین گیری در تخمین تحریک ورودی به پی با در نظر گرفتن اثر تماس ناکامل در دیواره ها با خاک اطراف

محاسبه حرکت ورودی به فونداسیون در اثر اندرکنش سختی محور یکی از مسایل چالش برانگیز در مبحث اندرکنش خاک- سازه می باشد که با دشواری های محاسباتی همراه است. جهت فایق آمدن بر این دشواری ها، رویکردهای تقریبی در گذشته ارایه شده است که مبنای روابط آیین نامه های طراحی و ارزیابی قرار گرفته است. روش میانگین گیری یکی از روش های تقریبی مرسوم برای محاسبه مولفه جابه جایی افقی و چرخشی وارد به پی است که مورد استفاده مهندسان طراح سازه می باشد. در گذشته تقریب قابل قبول این روش در برآورد حرکت ورودی پی های دارای تماس کامل با محیط اطراف مورد تایید محققین قرار گرفته است. لیکن صحت این رویکرد در حالت تماس ناکامل فونداسیون با خاک اطراف تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است. این در حالی است که در بسیاری از رویکردهای اجرای سازه ها، عدم تماس دیواره های فونداسیون با محیط اطراف اجتناب ناپذیر است. در تحقیق حاضر، میزان دقت این روش در برآورد حرکت ورودی به پی های عمیقی که دیواره هایش با خاک اطراف تماس کامل ندارد، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که نه تنها روش مذکور تقریبی نزدیک 30 درصد در پیش بینی اندازه مولفه افقی حرکت ورودی به فونداسیون دارد بلکه در برخی حالات مولفه های چرخشی ورودی تا 100 درصد خطا وجود دارد و این مولفه ها به کلی نادیده انگاشته می شود.